Bieganie i ja, czyli co dalej?

Bieganie. 

W zeszłe wakacje zaczęłam na nowo przygodę z bieganiem.

Zaczęło się od 1 mili, czyli 1,6 km. Przypomniałam sobie o swoich krótkich, początkowych biegach, kiedy przeglądałam kalendarz swojego endomondo. 

Na początku nieśmiałe 1,6 km, a potem wydłużanie i wydłużanie dystansu. 3 km, 5 km, a potem 10 km. I wiecie co? Zaczynam powoli tęsknić za tym zmęczeniem po biegu, za myśli, które nie wiem, gdzie wędrują podczas biegania. W lutym czy marcu znielubiliśmy się z bieganiem wzajemnie. Musiałam porzucić tą formę aktywności, bo czułam się podczas biegu tragicznie. W głowie wciąż ktoś naciskał przycisk "repeat" ze zdaniem "NIE DASZ RADY!", nogi odmawiały posłuszeństwa, a ciało całe zmęczone po krótkim dystansie. Było tak nie raz, nie dwa. Postanowiłam więc porzucić bieganie na rzecz innych ćwiczeń i pozwolić sobie zarówno na odpoczynek, jak i tęsknotę. Od tamtego czasu wybrałam się kilka razy pobiegać, ale nadal coś nie grało, chociaż nie było tak źle, jak w tamtym, niekoniecznie dobrym dla mnie okresie.

Na grudzień 2014 przypadł mój najlepszy biegowy czas. Co prawda nie biegałam często, ale jak już wyszłam pobiegać, było po prostu świetnie. W końcu rzuciłam się na 10 kilometrowy bieg i czułam się po nim wspaniale! Chyba nigdy nie wróciłam tak usatysfakcjonowana po biegu. Pierwsze 10 kilometrów, to brzmiało dumnie.

Po przerwie świątecznej trudno było mi wrócić, no i już tak zostało. Wraz z wkroczeniem w Nowy Rok, wkroczyłam również na biegowe pole minowe, na którym nie wiedziałam, co robić. Bieganie nie sprawiało tyle frajdy, co wcześniej, męczyłam się znacznie bardziej i już nie wychodziłam z chęcią pobiegać.

A tak to się zaczęło:

Nawet zainwestowałam w lepsze buty do biegania, wiatrówkę na zimę i jeszcze kilka rzeczy. Ale na szczęście nie zmarnują się, bo właśnie nadszedł czas, w którym mam ochotę iść przebiec milę. I zrobię to jeszcze dziś! :)

Mam nadzieję, że bieganie pozwoli mi na wyzwolenie tych wszystkich emocji, które były wcześniej i będę mogła z uśmiechem wrócić do grona biegaczy. Mam też nadzieję, że te pierwsze kilometry pozwolą mi przypomnieć sobie radość, którą czułam rok temu. Po prostu.. mam nadzieję, że będzie dobrze.

Pozdrawiam, Zdeterminowana.